Στην εργασία των Μουρτζά και Σταυρόπουλου (1989) με βάση ακριβείς ενδοπαλιρροϊκούς δείκτες μεταβολής  του θαλάσσιου επιπέδου, όπως θαλάσσιες εγκοπές και beachrocks, μελετήθηκαν οι παροξυσμικές μεταβολές του επιπέδου της θάλασσας κατά μήκος των ακτών του νησιού και η τεκτονική του εξέλιξη στη διάρκεια του ανωτέρου Ολοκαίνου.

Με βάση τους  γεωμορφολογικούς δείκτες καθορίστηκαν τέσσερα τεκτονικά τεμάχια με διαφορική τεκτονική συμπεριφορά.

• Το βόρειο τμήμα του δυτικού τέμαχος έχει ανυψωθεί σε τρία διαφορετικά τεκτονικά επεισόδια κατά 2.20 m , 1.30 m και 0.70 m φθίνοντας σταδιακά σε μέγεθος ανύψωσης προς τα δυτικά σε 1.40 m, 1.0 m, 0.60 m, ενώ το νότιο τμήμα του δυτικού τεμάχους έχει βυθιστεί κατά 0.50 m. Δύο προγενέστερες φάσεις βύθισης του νότιου τμήματος του δυτικού τεμάχους καθορίστηκαν με βάση τα βυθισμένα beachrock στα -5.70 m και στα -2.0m.
• Οι νότιες ακτές του κεντρικού τμήματος της Σάμου αποτελούν ένα δεύτερο τεκτονικό τέμαχος που έχει υποστεί αρχικά μια μικρή ανύψωση 0.40 m και στη συνέχεια μια μικρή, του ιδίου μεγέθους, βύθιση.
• Το ανατολικό τεκτονικό τέμαχος έχει βυθιστεί συνολικά κατά 0.50 m.
• Tο βόρειο κεντρικό τέμαχος έχει μείνει σταθερό.

Η αδυναμία χρηματοδότησης το μακρινό 1989 δεν μας είχε επιτρέψει να χρονολογήσουμε το βιολογικό υλικό που είχαμε συλλέξει από τις ανυψωμένες ενδοπαλιρροϊκές εγκοπές και τα beachrocks. Αργότερα ο Paolo Pirazzoli  και οι συνεργάτες του (2000) χρονολόγησαν το υλικό, προσδίδοντας μια ηλικία 3598 ± 158 BP στην υψηλότερη ανυψωμένη ακτογραμμή, 2621 ± 158 BP στην ενδιάμεση και από 948 ± 139 BP έως 420 ± 105 BP στη χαμηλότερη.

Η Κολαΐτη (2019) παρουσίασε τα ακριβή προφίλ των ανυψωμένων και βυθισμένων θαλάσσιων ενδοπαλιρροϊκών εγκοπών κατά μήκος των ακτών της Σάμου.